'Er is pas crisis wanneer de wijn op is'

Wat een hectische week, ik ben nog steeds aan het bijkomen van de halve marathon aan supermarkten en winkels om alles voor kerst in huis te hebben, het bijbehorende eten en natuurlijk de stress rondom kerst. Vrede op aarde, yeah right. Fuck kerst, met je belachelijke neppe glimlach en je gemaakte goede humeur.

Mijn vader vraagt mij wat ik wil drinken: 'I don't care daddy cool, als er maar alcohol in zit'. Mijn vader kijkt me ietwat met een grijns aan en pakt een wijnglas. Hij als hobby wijnkenner en met een kelder waar menig druivenstamper jaloers op is schenkt mij maar snel een glaasje wijn in. Ook hij ziet dat het hard nodig is. 'En wat vind je ervan?' vraagt hij op zijn Maastrichtse dialect, hij wil een heel verhaal beginnen over waar deze druif geplukt is, hoe lang deze fles in de kelder heeft gelegen om zo de smaak helemaal geweldig te krijgen en dat daarmee de waarde van deze specifieke fles wijn flink is verhoogd. 'Natuurlijk papa, precies wat ik had gevraagd, smaakt prima' antwoord ik maar snel, ik kan het even niet meer hebben. Ik doe mezelf denken aan Claire uit Gooische vrouwen en haar alcoholverslaving. 

Wat een kerstdip. Ik ben begin twintig, maar voel me even een uitgebluste vrouw in een midlife-crisis die gepest wordt door haar puberkinderen en een man die recent haar heeft ingeruild voor een strakker exemplaar. Hier hoort natuurlijk het bijbehorende programma: 'All you need is Love' bij. Man, wat haat ik dit programma met zielige mensen, maar toch heb ik het de hele avond gekeken. 'Er is pas crisis wanneer de wijn op is' zeggen ze, ik kan me gelijk iemand inbeelden die deze quote in het leven heeft geroepen. Lees: bovenstaande profielomschrijving. Kerst is een tijd dat je gezellig met je familie rondom een tafel zit te gourmetten (ben ik de enige die niet snapt waarom mensen gourmetten?) of dat je ergens in een hoekje alleen zit met in mijn geval een goed glas wijn. Mijn zelfmedelijden stijgt met de minuut, dit is niet goed en ik pak nog maar een slok wijn. Hoppa.  

Oh ik verlang naar Oostenrijk gedurende de kerst, dan krijg je er niet zo veel van mee. Je laat jezelf dagelijks, kerst of geen kerst,  van een berg afglijden wat overigens makkelijker schijnt te gaan na een paar Schnaps. Elke dag een ander soort wurst met lekkere pommes, no shame on me. Geen stress, geen gedoe, geen perfecte kleding maar dikke wollen truien die mij daar in de vrieskou warm houden met bijbehorende belachelijke muts en haren waar je bijna een eitje op kan bakken doordat ze zo vet zijn geworden door de wind op de pistes.  

Overmorgen komt er weer zo'n dag, dan gaan we 2014 afsluiten en aan 2015 beginnen. Ik ga ergens onder een steen liggen en vlucht daarna naar Oostenrijk. Volgend jaar moet ik toch maar iets beters verzinnen, of vlucht ik weer naar mijn geliefde Oostenrijk om daar als een holbewoner zo min mogelijk van kerst mee te krijgen. Proost! 

It's all about the money

Sorry postcodeloterij, stichting aap, giro 555, Jumbo en andere geldwolven, aan mij zullen jullie geen cent verdienen. Een student is bij voorbaat altijd al platzak toch? Eerder had ik het ook al over goede doelen in mijn blog van 11 december. Maar er is nog een belangrijke reden waarom ik met veel goede doelen moeite heb. 

Nu ben ik sowieso iemand die niet zomaar met geld gooit, familiekwaaltje. Zo ben ik ook met goede doelen, waar gaat al dat geld heen, na de Jumboflater ben ik alleen maar meer op mijn hoede voor goede doelen. Weet jij wat zo een persoon verdiend die op de markt je aanspreekt en vervolgens stalkt totdat je een winkel ingaat? Nou, meer dan het minimumloon kan ik je vertellen, plus bonussen en teamuitjes die ook van datzelfde collectegeld worden betaald. 

Ik snap dat als je in de kou staat, met je jasje van de kankerstichting (of whatever), mij confronteert met de vraag of ik mezelf besef hoe erg die ziekte is, je echt de hoofdprijs verdient. Om antwoord te geven op bovenstaande vraag: JA VERDORIE, IK WEET WEL DEGELIJK HOE ERG DIE ZIEKTE IS, DAAR HOEF JIJ, SNOTJONG, MIJ NIET OP ZO’N NEERBUIGENDE MANIER MEE TE CONFRONTEREN. Ik vraag mij af hoeveel sympathie hij van andere voorbijgangers heeft gekregen na deze stomme vraag.

Om maar even to the point te komen, afgelopen week trapte Serious Request weer af met haar stille ramp. Dan ga ik weer nadenken, moet ik hieraan doneren? Toen ik afgelopen zaterdag bij mijn supermarkt stonden er bij binnenkomst vrijwilligers voor de voedselbank, ik kreeg een boodschappenlijstje van de voedselbank. Hierin vroegen ze of ik mee wilde helpen om de voedselpakketten samen te stellen. Aangezien ik zo kieskeurig ben kon ik zelf bepalen wat, hoeveel en voor welke prijs ik wat wilde kopen. Je weet precies waar je centjes naartoe gaan en dat voelt goed. Dan merk je pas, dat jouw aankoop een toegevoegde waarde heeft. 

YOU GO VOEDSELBANK WEERT! Mij heb je met deze actie. Wil jij weten hoe jij de voedselbank kan steunen? Check dan even hun website of Twitter voor actuele acties. 

Op zoek naar corrigerend ondergoed!

Kerst komt dichterbij, naast dat dit al ziekmakend is [ lees: cadeaustress, je fake glimlach dagenlang vasthouden, te veel eten en daarmee ontploffen en je kleren niet meer aan krijgen, je weet wel: ik krijg mijn dikke ass niet meer in die skinnyjeans waarna je een raar dansje doet waarmee je een poging doet om die ene broek toch aan te krijgen. HET IS NAMELIJK KERST, die ene broek MOET en ZAL ik aankrijgen. Misschien laat ik de bovenste knoop wel open ...] 

Zucht! Dan heb ik het nog niet eens gehad over die gênante familie die op bezoek komt en die je vervolgens bombarderen met vragen als: 'hoe is het in de liefde?' 'Ja hele moeilijke leeftijd heb je!'  Dubbele ZUCHT.  Ben ik even blij dat ik nauwelijks familie heb, Als laatste draait kerst om gezelligheid en cadeautjes, waarna je van je moeder weer een zelfgebreide rendierentrui krijgt plus een 'te leuke' beertjespyjama. Je beseft jezelf: joepie, ik ben blut aangezien ik al mijn loon heb opgemaakt aan leuke cadeaus voor mijn familie. Had ik mijn moeder dan toch even een hint moeten geven? 

het glazuur spat van mijn tanden als ik mezelf bedenk hoeveel zoete kerstfilms en muziek we de komende dagen weer gaan horen. Heb je Mariah Carey haar recente optreden gehoord?  Om te janken inderdaad! Natuurlijk het is leuk, maar waarom altijd zo over de top? 

Om deze kerststress nog even te verergeren komt er ook even een griepepidemie om de hoek kijken. Het is weer tijd om jezelf op school te beschermen, in elke hoek zit een mogelijke griepbacil die daar door een student is achtergelaten in de vorm van een nies of een kuchje. Gelukkig ben ik er bijna overheen, dankjewel neusspray, tissues, citroenthee en pijnstillers. 

Ik zie mijn buurman ook kuchen en geef een zakdoekje, here you go you little sick baby, don't you dare to kill me again! 

Thank god it's friday!

Kwart voor elf 's morgens, na een lange treinreis die normaal maar een kwartier in beslag neemt kom ik aan in Eindhoven. Door weer en wind, letterlijk, baan ik mezelf een weg naar school. Ondernemerschap it is, een vak waarbij je leert hoe je moet handelen als je een eigen zaak begint. Alsof ik ooit een eigen zaak ga beginnen, ik heb hier gewoon niets mee, cijfers enzo. Nadat ik de leraar een duidelijke mening heb gegeven (ai, waarom doe ik dat ook alweer?) is de les alweer voorbij, ben ik wijzer geworden? Ja, iets met algemene voorwaarden zodat je recht hebt op je centjes. Niet geheel onbelangrijk.

De les is voorbij en ik heb feitelijk weekend, jammer dat ik nog steeds last heb van griep en dus een stem heb waar menig shag-roker jaloers op is. Ik ga naar huis, ik word gedwongen om met een kerstboom te gaan slepen zodat deze mooi kan worden opgetuigd. Mocht je vandaag niet naar buiten hebben gekeken dan kan ik je vertellen dat het stormde met regen, hagel en de hele mikmak. Eenmaal daadwerkelijk thuis nadat ik weer de nodige vertraging had opgelopen verdween het kerstboom-plan van mijn moeder als sneeuw voor de zon. Ze had zich toch bedacht dat ze zelf dan ook door de storm moest en dat vond ze toch niet zo'n goed plan. 

Ik pak mijn fleece-dekentje, voor mij kan het weekend eindelijk beginnen! 

Enjoy your weekend!


XX van BB

Goede investering of ordinair met geld smijten?

Vorige week kon je in mijn blog lezen over Onno Hoes, hij raakte (zoals je waarschijnlijk weet) in opspraak doordat hij met een 20-jarige aan het daten was en tijdens deze dates nogal gewaagde uitspraken deed. Om alles nog een tikkeltje erger te maken stond alles op verborgen camera. Gisteren werd bekend dat Onno Hoes zijn taken als burgemeester van Maastricht neerlegt zodra hij een opvolger heeft.

Vandaag een nieuw actueel onderwerp, voor het actuele onderwerp van vandaag ga ik terug naar afgelopen maandag 8 december. De Sint is het land uit, ook reclame-land weet dat en de kerstreclames vliegen je om de oren. Ik lig met griep in bed wanneer ik met een half oog een truck in beeld zie komen, het zal wel de Coca-Cola kerstreclame zijn. Hallo gele truck! Een paar seconden later herken ik het Jumbo logo, begeleid door (half) bekend Nederland.

De dagen erna barst er een bom los aan kritiek, moet je bakken met geld tegen iets aangooien wat je beter in het goede doel zelf had kunnen investeren? Lange Frans maakt het allemaal nog een tikkeltje erger door te vertellen dat hij een 'normaal' maandsalaris aan de commercial overhoudt en zet hiermee de hele communicatieafdeling van Jumbo aan het werk. De bedenker en schrijver van het lied, Rene Froger, snapt de ophef niet en vind Nederland maar een zeikland. Dat laatste is zeker waar, herinneren we ons allemaal nog de zwarte pieten discussie?

Wat mij betreft is een reisvergoeding zeker op zijn plaats voor alle mensen die aan deze commercial hebben meegewerkt, maar waarom moeten ze zo DIK betaald krijgen? Dat ze een kleine vergoeding krijgen voor de extra tijd die reizen met zich meebrengt wanneer ze hun kunstje moeten uitvoeren, vooruit. Wel denk ik gelijk aan alle collectanten van verschillende goede doelen, hun krijgen ook geen cent als ze anderen vragen te doneren aan hun goede doel. Ook organisaties die door deze commercial van de Jumbo worden gesteund bestaan (grotendeels) uit vrijwilligers. Is het dan niet hypocriet van Jumbo om de BN'ers, die het geloof ik sowieso niet zo slecht hebben in hun dagelijks leven, zo uit te betalen? Natuurlijk is het andersom ook weer slap van de BN'ers om er geld voor te vragen. 

Erg jammer dat een commercial die in eerste instantie draait om de kerstgedachte zo in elkaar is gezakt door alle commotie eromheen. Ik vind verdiend (Jup, ik ben gemeen en direct). Jumbo heeft duidelijk niet goed over deze actie nagedacht en heeft gaandeweg het grote doel van deze actie, namelijk een kerstmaaltijd geven aan mensen die dit anders niet zouden kunnen betalen, totaal gepasseerd. Het grote doel is bijzaak geworden. Had het kleiner gehouden, dan waren ook die goede doelen veel beter naar voren kunnen komen. OF: had gelijk open kaart gespeeld en had dit niet door Lange Frans laten doen. Ben bang dat de communicatieafdeling deze week nog wel wat overuurtjes zal draaien. 

Wat vind jij van de reclame? Mijn mening is dat er heel veel geld op de verkeerde plek, aan de verkeerde personen, is uitgegeven. Als ik met kerst een goed doel wil steunen, zal ik dat zeker op mijn eigen manier doen en dus niet via de kerstactie van Jumbo. 

Ik ben Britt en soms een terrorist

Het is zaterdagmorgen, 08:15, shit, werk. Nadat ik in mijn hoofd mezelf had bedacht wat ik ging aantrekken begon ik aan mijn race tegen de klok. Opstaan is niet mijn ding en daardoor heb ik 's morgens altijd haast (slecht!). Tot overmaat van ramp stelt je moeder je moeilijke vragen waar je allemaal even geen antwoord op kan geven, alsof je nog een klein kind bent zwaait ze je uit wat tegelijkertijd ook wel weer schattig is. Ik zwaai vanuit de auto en vertrek met een sprint.

Sinds ik zelf een trotse autobezitter ben rijd ik veel en is elke meter fietsen er eentje te veel. Iets met luiheid, geloof ik. Hoe meer je aan het verkeer gaat deelnemen, hoe meer dingen je gaan opvallen. Nu ervaar ik veel irritaties in het verkeer, bijvoorbeeld die ene fietser die zonder verlichting in het donker zichzelf besluit voorrang te geven. 'Vriend, het doet jou meer pijn dan mij als je zo meteen over de motorkap rolt' denk ik bij mezelf. Britney Bitch komt weer naar boven, haar onderdrukken heeft geen zin. 

Mensen die zich niet aan de snelheid kunnen houden en daar bedoel ik mee dat diegene dus veel te langzaam rijden, wie verzint dit? STERF! Elk weekend wanneer ik naar Roermond rijd is het  wel weer raak, of het nou de heen- of terugweg is. Y U NO READ TRAFFICSIGNS? Ineens verander ik in een of andere terrorist waarbij heel wat scheldwoorden door de auto vliegen. Ik geef toe, ik ben soms echt een gefrustreerde automobilist..  

Er komen zo veel dingen voorbij als ik anderen inhaal: telefoontjes, gerimpelde oudjes, buitenlanders die geloof ik geen idee hebben hoe hard ze mogen rijden (met name Belgen) en als laatste natuurlijk die mensen die bang zijn om op het gaspedaal te duwen. Dat eerste vind ik sowieso al vreselijk, kun je dat serieus geen kwartier zonder je telefoon? Doe het lekker even als er niemand voor, achter, of naast je rijdt zodat niemand er last van heeft wanneer je 'even je boy moet appen'. 

Ik hoop dat ik je nu met deze post niet persoonlijk heb aangevallen, maar misschien je ogen heb geopend of misschien herken je jezelf wel in mij. Ik zal moeten leren om rustig te blijven, en niet gelijk in een of andere grofgebekte 'tokkie' te veranderen wanneer er mij iets niet aanstaat aan de andere verkeersdeelnemers. Geduld is nou eenmaal niet mijn ding, maar wel noodzakelijk in sommige gevallen. 

OK DOEI EN FIJNE AVOND!

BB

Who the hell is Robbie?

Het is woensdagavond 23:10, ik zap snel naar 1 waar Pauw wel te zien zal zijn. Ondertussen bekijk ik in bed Nu.nl via mijn telefoon. Tot mijn verbazing staat er weer een Onno verhaal. Je weet wel, de burgemeester van Maastricht en ex van Albert Verlinde. Hij die vorig jaar lang en breed in het nieuws kwam omdat hij (in zijn eigen stad!) een kind lag af te lebberen in de hal van een hotel. Ineens was Albert Verlinde in zijn eigen roddelprogramma breaking news, hij was immers de bedrogen echtgenoot. 

In ieder geval, een nieuw geval was weer opgedoken. Deze keer een 20 jarige jongen, ik gooi mijn mening op Twitter, wat ik wel vaker doe. Deze keer kreeg ik al snel een melding. 'Robbie ... heeft jouw tweet toegevoegd aan zijn/haar favorieten'. Huh? Who the hell is Robbie? Ik ga snel verder waar ik mee bezig was en lees over de Toyboy genaamd Robbie die samen met Pownews de burgemeester van Maastricht in de val heeft gelokt. Robbie? Robbie?! Heeft de toyboy van Onno Hoes zojuist mijn tweet gelezen? Ik check zijn profiel en inderdaad, it's him.

Gedurende deze dag houdt het mij bezig, wat voor mening moet in hierover innemen? Ik vind het moeilijk, ik ben het met veel mensen eens dat je nooit zomaar iemand met een verborgen camera mag volgen. Robbie schijnt te genieten van alle aandacht die hij krijgt en struint het ene na het andere interview af. Ook lijkt hij nauwkeurig social media te bewaken op uitingen over hem en Onno, zo vond hij natuurlijk ook mijn tweet. 

Anderzijds kan ik er niet met mijn hoofd bij dat iemand die zo flink op zijn vingers is getikt, in zo'n representatieve functie, nu alle pikante details aan zijn date van 20 jaar verteld. Wat zegt hij dan tegen zijn pizzakoerier als hij zijn pizza aan de deur komt brengen?

Tja, we zullen het moeten afwachten en de komende dagen nog wel wat pikante details vanuit de media krijgen. Ik wacht het af! Fijne avond nog :) 

Hello I'm Dubbel B

Hi! 

Mijn naam is Britt en ik ben 21 jaar oud. Ik studeer communicatie en zit momenteel in het 3e jaar. Omdat communicatie veel vragen oproept, zal ik het hier nog even verduidelijken: communicatie is niet erop los lullen en er vervolgens het beste van hopen. Mijn ambitie ligt aan de kant van de Public Relations en alle facetten die de representatie van een organisatie met zich meebrengt.  Voor mij is dit een reden om beter te willen leren schrijven. 

Buiten mijn ambitie in de communicatie ben ik natuurlijk een student. In het weekend ben ik 1 dag aan het werk in het Outletcentre in Roermond. Ja daar tussen de Duitsers, inderdaad. Verder staat mijn weekend in het teken van vrienden. Ze typeren mij als; spontaan, strijdlustig, besluitvaardig en eerlijk. Best netjes toch ;)? Ook ben ik liever lui dan moe en heb ik een aparte liefdesverhouding met mijn bed en is mijn fleece-dekentje mijn beste vriend in huis. 

In mijn blog ga ik een kritische blik werpen op actuele zaken, denk hierbij aan problemen die in de maatschappij heersen of die ene leraar waar het hele instituut gek van wordt. In mijn blog zul je een soort columns kunnen lezen.

Ik hoor je denken, waarom heet je blog dan 'Dubbel B'? Mijn collega's hebben mij omgedoopt tot Britney Bitch en zo wordt ik door eigenlijk al mijn collega's genoemd. Ik ben lang, blond, blauwe ogen en totaal niet op haar mondje gevallen. Collega's van mijn moeder typeren mij als 'Gooisch Meisje uit Limburg'. Ik probeer er altijd verzorgd uit te zien, dit is iets wat ik heel belangrijk vind. 

Mede door de kritische draai en sarcastische toon die ik aan deze blog wil geven werd de blognaam 'Dubbel B' geboren. 

Liefs, 

Britney Bitch